Ποιός ωφελείται από την κρίση στον Ευρωπαικό Νότο;

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Εργασίας που δημοσιεύει η Deutsche Welle, ο αριθμός των εργαζομένων στη Γερμανία που προέρχονται από την Ιταλία , την Ελλάδα και την Ισπανία είχε αυξηθεί μέχρι τον μήνα Οκτώβριο του 2012 κατά 33.000 άτομα που αντιστοιχεί σε ποσοστό της τάξεως του 7,6 % σε σύγκριση με τον Οκτώβριο 2011.

Συνολικά εργάζονται στη Γερμανία 465.000 άτομα από τις χώρες της «ευρωκρίσης». Η αύξηση των απασχολούμενων από τις παραπάνω χώρες ήταν μεγαλύτερη από την αύξηση των απασχολούμενων συνολικά στη Γερμανία.

Ειδικότερα, ο αριθμός των Ελλήνων που εργάζονται στη Γερμανία αυξήθηκε σχεδόν κατά 11% και έφτασε τις 123.000, ενώ ο αριθμός των Ισπανών αυξήθηκε κατά 16%, αγγίζοντας τις 50.000.

 Πηγή:  http://www.defencenet.gr/

 

Με βάση τα παραπάνω στοιχεία μπορούμε να καταλήξουμε στα εξής συμπεράσματα:

Στις χώρες του νότου:

1) Oι παραγωγικές δυνατότητες των χωρών του ευρωπαικού νότου μειώνονται, λόγω της εκροής του εργατικού δυναμικού προς  την Γερμανία. 

2) Ως συνέπεια του παραπάνω είναι η μείωση του Ακαθάριστου Εγχώριου προιόντος των χωρών του νότου, με αποτέλεσμα τις δυσμενείς επιπτώσεις στο ποσοστό του δημόσιου χρέους ως προς το ΑΕΠ. Δηλαδή ο δείκτης ΧΡΕΟΣ/ΑΕΠ θα αυξάνεται. Θα απαιτούνται συνεπώς , σύμφωνα με την επικρατούσα για την ώρα ¨οικονομική¨ αντίληψη, πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα.

3) Το ποσοστό της ανεργίας στις νότιες χώρες αυξάνεται σε τέτοια επίπεδα που καθιστούν πλέον ορατό τον κίνδυνο των έντονων κοινωνικών αναταραχών,

4) Η κατανάλωση θα μειωθεί , η συνολική ζήτηση θα μειωθεί, θα επιταθεί η ανεργία.
Η ύφεση στο νότο θα γίνεται πιο έντονη και ο φαύλος κύκλος θα εξελιχθεί σε σπιράλ θανάτου.

Αντίθετα στη Γερμανία:

1) Θα παρατηρηθεί αύξηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της οικονομίας

2) Αν θεωρήσουμε ότι ένα ποσοστό του εργατικού δυναμικού των χωρών του νότου είναι εξειδικευμένο, θα αυξηθεί η παραγωγικότητα στη Γερμανική βιομηχανία.

3) Τα ημερομίσθια και οι μισθοί γενικότερα θα συγκρατηθούν λόγω της αύξησης της προσφοράς του εργατικού δυναμικού.

Με βάση τα παραπάνω δεν χρειάζεται να είστε οικονομολόγοι για να αντιληφθείτε ότι ο δρόμος που έχει επιλεγεί από την Ευρωπαική Ένωση οδηγεί σε αδιέξοδο. Είναι λοιπόν επιτακτική η ανάγκη αλλαγής της κατεύθυνσης, είναι επιτακτική η ανάγκη αλλαγής της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας κρίσης από την Ευρωπαική "oikogeneia" ...

 Ποιός είναι τελικά ο σωστός δρόμος? Σύνθετο πρόβλημα με μοναδική βιώσιμη λύση τις εκατέρωθεν και όχι τις μονόπλευρες  θυσίες. Θα επανέλθουμε με ορισμένες προτάσεις...